A LOT OF CRAZY/FUNNY/LOVELY THINGS ABOUT MYANMAR/BURMA

12 juli 2016


1. Mannen dragen rokken (meestal geblokt in donkere kleuren), geven verder niet veel om hun kleren (glinsterende vrouwenslippers), maar hebben wel een super hippe haarstijl
2. In de lokale bussen in Mandalay en Yangon (grootste steden) staat altijd een persoon in de deuropening van de rijdende bus, die constant de bestemming schreeuwt zodat mensen weten welke bus waar heen gaat. Voor ons is dit totaal onverstaanbaar
3. Er wonen mensen in zelfgemaakte open mini hutjes langs de weg aan de voet van een rotswand. Ook wonen mensen op een bergwand die naar een grote pagoda leidt. Chelsey en ik vragen ons nog steeds af of de mensen hiervoor moeten betalen 
4. Mannen kauwen hier op een soort pruimtabak, maar dan anders. Het zijn areca noten gemengd met tabak in een met limoen bedekt betel blad gevouwen (zie foto's). Taxi chauffeurs (maar ook veel andere mannen) gebruiken dit om de hele nacht wakker te blijven. Het wordt dan ook gezien als een soort drugs en het is zeer verslavend. Het spul laat rode/zwarte aanslag achter op je tanden (héél vies) en kan orale kanker veroorzaken. De mannen spugen dit spul uit op straat
5. Veel vrachtwagens (denk niet aan de mooie Nederlandse vrachtwagens) zijn zwaar overladen met spullen (of mensen). Aan alle kanten hangen er spullen overheen en het ziet er levensgevaarlijk uit
6. Er zijn vaak geen Engelse of helemaal geen menu's in de restaurants en de mensen kunnen je ook niet in het Engels uitleggen wat ze hebben. Ook snappen ze niet wat 'vegetarian' of 'no meat' of 'only vegetables' betekent, wat best wel lastig bestellen is (zeker voor Chelsey). We verdenken ze er ook van dat ze veel meer hebben dan ze ons vertellen of op het Engelse menu staat ('fried rice fried noodle?')
7. Dat er langs de weg ineens 20 kraampjes achter elkaar staan die alleen dragonfruit verkopen. Waar komen die dingen ineens vandaan en waarom verkoopt niemand iets anders waardoor ze zich zouden onderscheiden van de anderen? 
8. Dat mensen hier in toeristische gebieden eerst een praatje met je maken, je iets laten zien (een 'geheime' tempel bijvoorbeeld) of iets vertellen over de omgeving voordat ze je iets proberen te verkopen (very smart, not working). Kost ook verdomme veel tijd, al dat geluister
9. Starende mensen. 'JA, ik ben wit, HEEL wit' (ook al was ik 3 maanden geleden nog véél witter), 'JA, ik draag (voor jullie begrippen) een héle korte broek en een hemdje', 'JA, ik fiets in een grote stad' en 'JA, ik geef er geen klote om (oké misschien wel een beetje) wat jullie er van vinden'. Maar er zijn ook de blije hallo zeggende mensen die je graag willen helpen (ook al kunnen ze geen woord Engels) of die gewoon blij zijn een toerist te zien (ofzo?). Ik werd overigens wel een beetje moe van al dat gehallo hoor
10. Er is per stadje vaak maar 1 echt hostel, maar dat hostel is dan wel heel goed (en ook heel duur, 15€ ipv 5€)
11. Hóé ontzettend veel vliegen en muggen hier zijn 
12. Toen Chelsey en ik in een 'normale' nachtbus van Inle naar Hsipaw zaten (de VIP zat vol) en er hele rare dingen gebeurden: er werd enorm harde Burmese muziek gedraaid, we stopten om een bus met pech te helpen, ik had diarree, we maakten 100.000 haarspeldbochten waarbij ik een paar keer dacht: als we dit maar overleven en er zat een Burmese jongen achter ons die ernstig onder invloed van alcohol/drugs/iets was, van zijn stoel viel, in het gangpad lag (te slapen?), nergens op reageerde, in zijn slaap praatte  en uiteindelijk naar achter in de bus gesleept moest worden. En oja: deze bus kwam ook nog eens 2,5 uur te laat aan 
13. De 6 uur durende treinreis van Hsipaw naar Pyin Oo Lwin langs alle dorpjes, door mooie landschappen en over de Goteik Viaduct die in 1899 gebouwd is. In semi-comfortabele stoelen terwijl lokale vrouwen met grote manden vol snacks en drinken op hun hoofd door de wagons balanceerden 
14. Chelsey, mijn drie weekse reismaatje, die altijd beleefd en vriendelijk bleef tegen lokals die iets probeerden te verkopen, in tegenstelling tot mij
15. Jesse, die het liefst alles op blote voeten doet en als mensen er iets van zeggen zijn zelfgemaakte leren lap schoentjes aan trekt en om zijn enkels bindt 
16. Dat je in Myanmar steeds dezelfde mensen tegenkomt, omdat er dus maar zo weinig hostels zijn en iedereen ongeveer dezelfde route neemt 
17. Dat ik steeds 'Slovenië' hoor als lokals 'souvenirs' roepen om ons te lokken (en de rest van het Burmese Engels dat ik niet versta en dan Chelsey maar vragend aankijk) 
18. Hoe ze hier van elke motor, laadbak en halve auto een voertuig maken die uitlaatgassen produceert waardoor ik nu 5 jaar eerder zal sterven 
19. De trek van drie dagen en twee nachten van Kalaw naar Inle, door weer en wind, door modder en moerassen en met nieuwe militaire Burmese schoenen omdat mijn andere schoenen me ontelbaar veel blaren gaven 
20. De Burmese receptioniste die vond dat ik wel heel veel cadeautjes gaf toen ik twee vieze shirts, een kapot broekje en hardloopschoenen ('Can I have these? I always wanted that kind of shoes') bij haar achter liet
21. De mannen van het kleine hotel in Pyin Oo Lwin die telkens als we het hotel inkwamen of verlieten vroeger hoe het ging, wat we hadden gedaan, of ze nog iets voor ons konden doen en als we dan nee zeiden toch informatie gaven over van alles (ach, waarom ook niet hè. Wij luisteren wel weer een kwartier) 

Zo. Ondertussen ben ik alweer meer dan twee weken in Vietnam. Ik geniet echt nog heel erg, want ik weet dat ik me zo weer ga vervelen thuis, maar eigenlijk ben ik er wel klaar voor. Ik mis jullie. Ik mis kaas, ik mis een kop thee zetten in de ochtend, op werk zijn, voetballen, een (of meer) drankjes doen in Ons Cafe, koken, schoon zijn en een kast hebben met kleren in plaats van een tas vol dingen die ik al 100 keer gedragen heb en die stinken (ja, ook al komen ze net uit de was). Maar goed, ik weet wat jullie gaan zeggen. Iedereen zou ultiem moeten genieten van nog twee weken Vietnam, want het is PRACHTIG! Dat zeg ik dus ook bij deze tegen mezelf. 

Tot snel jongens!! 

2 Reacties

  1. Eri:
    15 juli 2016
    En zo is het Noor. Geniet en tot snel..XX
  2. Jolanda:
    1 augustus 2016
    Ja Noor, time flies.....!!
    Wat zal je dit ook weer missen.....maar niemand neemt je deze geweldige reis af!! Fantastisch!!
    Dikke kus van ons 4-tjes xxxx